Οι παρέες γράφουν ιστορία! 

Η ιστορική άνοδος του Αιολικού στη Γ’ Εθνική του μπάσκετ ανδρών είναι μια όμορφη μέρα για τον σύλλογο. Όχι μόνο γιατί η νίκη επί του Πανναξιακού (46-56) εξασφάλισε τη συμμετοχή των «κυανόλευκων» σε εθνική κατηγορία για πρώτη φορά στα χρονικά, αλλά κυρίως γιατί αποδείχθηκε περίτρανα πως σε καιρούς που θριαμβεύει στον αθλητισμό ο «επαγγελματισμός», υπάρχουν ακόμα παρέες που γράφουν ιστορία! 

Η άνοδος αυτή είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών των παιδιών του ΣΦΑΜ. Μια παρέας, που ανέλαβε στα πολύ δύσκολα να κρατήσει ζωντανό το μπασκετικό τμήμα. Ο θάνατος νικιέται με ζωή, σκέφτηκαν. Και φρόντισαν ώστε να πάρουν τη σκυτάλη από τον αείμνηστο Δημήτρη Κουκέλλη, που ήταν ως τότε ένας Αιολικός μόνος του, τιμώντας κάθε χρόνο τη μνήμη του σε ειδικά τουρνουά, αφιερωμένα στον επί σειρά ετών στυλοβάτη του μπασκετικού τμήματος. Και μετά έβαλαν πλώρη για το πρωτάθλημα. Και απέτυχαν. Και προσπάθησαν ξανά. Και στο τέλος τα κατάφεραν. Γιατί η ζωή έχει αναποδιές. Εμπόδια. Τα οποία έχει νόημα και ουσία να τα ξεπερνάς. Ώστε οι νίκες που ακολουθούν να έχουν μεγαλύτερη γλύκα...

Τα παιδιά του ΣΦΑΜ δεν είναι απλά υποστηρικτές του Αιολικού. Ήταν παίκτες που φόρεσαν στο παρελθόν την κυανόλευκη φανέλα. Ήταν διαιτητές που κρέμασαν τη σφυρίχτρα τους για να ηγηθούν των προσπαθειών του συλλόγου. Ήταν προπονητές, που άφησαν τους πάγκους και συμπορεύθηκαν με τους οργανωμένους φιλάθλους. Ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι στο πέταλο του "Ταρλά" ή στην άκρη μιας κερκίδας σε οποιοδήποτε γήπεδο. Μια παρέα που γράφει ιστορία, τιμώντας τις ρίζες του συλλόγου και κυρίως εκείνους που έδωσαν και την ψυχή τους για αυτόν.

Τους αξίζουν, λοιπόν, όλα τα μπράβο του κόσμου για την ανιδιοτέλεια και την παθιασμένη αγάπη τους προς τον Αιολικό. Γιατί αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Εκεί, στα εύκολα και στα δύσκολα. Πάντα παρόντες. Πάντα μπροστάρηδες. Πάντα ρομαντικοί. Πάντα Αιολικοί.

Και ναι, είναι σίγουρο, ότι ο Δημήτρης Κουκέλλης θα έκλαψε σήμερα βλέποντας από ψηλά τον Αιολικό να κερδίζει την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Όπως έκλαψε από χαρά και αυτή η παρέα των παιδιών του ΣΦΑΜ, που είδαν όλα τα ξενύχτια, τις αγωνίες και τους φόβους τους μέσα στη σεζόν να μετατρέπονται σε ένα ποτάμι χαράς και περηφάνιας. 

Μάγκες, τα καταφέρατε!